Mereka Bilang, Saya Monyet! is een Indonesische film die gebaseerd is op het gelijknamige boek van Djenar Maesa Ayu, en tevens door haar geregisseerd werd.
Het verhaal gaat over Adjeng, een volwassen vrouw en schrijfster die worstelt om het dagelijks leven het hoofd te bieden. Enerzijds is ze agressief in de omgang met haar vrienden en geliefde, anderzijds is ze passief in de omgang met haar moeder. Duidelijk wordt hoe haar verleden van invloed is op haar huidige leven.
Een komedie over de happy-go-lucky Jojo (Tora Sudiro) die continu wordt ontslagen. Zijn droom wordt werkelijkheid wanneer hij de kans krijgt om te werken bij een mannelijke escort service. Om aanvallen van religieuze groeperingen in Indonesië te voorkomen, runt de eigenaar van de escort club als dekmantel ook de pizza bezorgservice “Quicky Express”. Jojo begint zijn avontuurlijke carrière en alles gaat goed totdat hij verliefd wordt op een jonge geneeskunde student.
Regie: Dimas Djayadinigrat, Indonesie 2007, Engels ondertiteld, 117 min.
Wayangpoppen vechten de onafhankelijkheidsstrijd uit. De film toont hoe de Indonesiërs tegenwoordig zelf kijken naar de hoofdpersonen in de historische gebeurtenissen, die op 27 december 1949 leidden tot de soevereiniteit van hun land. Anno 2009 blijkt de Wayang Revolusi nog springlevend te zijn.
De dalang (poppenspeler) Ki Ledjar Soebroto en grafisch kunstenaar Ananto Wicaksono produceerden in opdracht van museum Bronbeek de computeranimatiefilm ‘Wayang Revolusi – Agresi Militer Belanda 2’.
Poppenspeler Ki Ledjar Soebroto en grafisch kunstenaar Ananto Wicaksono, Nederland, 2009, animatie, 22 min.
Het verhaal van de opoffering en strijd van een vrouw, als kind, moeder en echtgenote, in de omgeving van de geestelijkenfamilie in het islamitisch internaat omdat ze oneerlijke goedkeuring kreeg.
Regie Hanung Bramantyo, speelfilm, Indonesie 2009, Engels ondertiteld, 131 min.
Hoe Papoea-leider Nicolaas Jouwe na 47 jaar ballingschap terugging naar Indonesië
In maart van dit jaar vertrok de 85-jarige Papoea-leider Nicolaas Jouwe op een onverwachte missie naar Indonesië. Ooit was hij de veelbelovende jonge leider van een Papoea-natie in wording. Onder de bezielende leiding van Hollandse leermeesters bekwaamde Jouwe zich in de ’50-er jaren tot een gepassioneerde politicus die zijn volk zou leiden naar onafhankelijkheid. Maar zover kwam het niet. Papoea werd een provincie van Indonesië en Jouwe week uit naar Nederland.
Tot, geheel onverwacht, de oude balling in maart van dit jaar een uitnodiging krijgt van de president van Indonesië. Na 47 jaar onvermoeibare strijd voor de onafhankelijkheid van zijn Papoea-volk vertrekt Nicolaas Jouwe met zijn twee jongste kinderen naar het land van de voormalige vijand.
De oude man wil graag naar huis, naar zijn eiland dat op zeven vlieguren van Jakarta ligt. Maar voor het zover is, worden Jouwes geloofsbrieven grondig onderzocht. Is de oude leider bereid zijn ideaal op te geven? En wat krijgt hij daar dan voor in ruil? De weg naar Papoea gaat over Jakarta. In ieder geval voor Nicolaas Jouwe.
Regie: Babette Niemel, producent: René Mendel / Interakt, Nederland 2009, documentaire, 55 min.
Begin jaren ’60 voerde Nederland haar ‘laatste oorlogje’. Zelfs het vliegdekschip de Karel Doorman werd ingezet om te voorkomen dat ‘ons’ Nieuw-Guinea in handen van Indonesië zou vallen. Uiteindelijk zou het conflict 18 Nederlandse soldaten het leven kosten, aan Indonesische zijde vielen er veel meer. In 1962 kwam Papoea-voorman Nicolaas Jouwe in Nederland aan. Met zijn gezin werd hij door de Nederlandse overheid ondergebracht in een bescheiden rijtjeshuis in de gemeente Delft.
Na de dood van zijn moeder, gaat Jaya (12 jaar) naar Johar, zijn vader. Johar is baas op een jermal, een houten visplatform dat in zee is gebouwd en dat een eindje uit de kust ligt. Het harde leven op het platform wordt verteld vanuit het perspectief van Jaya. Zijn vader Johar wil niets van hem weten en erkent hem niet als zijn zoon. Jaya moet hetzelfde zware werk doen als de andere jongens op de jermal. De afwijzing van zijn vader, de jongens die hem in het begin niet dulden en het harde leven op de jermal brengen hem ertoe het lot in eigen handen te nemen, om te kunnen overleven.
Regie: Ravi Bharwani, Rayya Makarim & Utawa Tresno, producent: Orlow Seunke, camera: Claire Pijman, Indonesisch gesproken, Engels ondertiteld, 92 min.
Begin 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog, bezet Japan Nederlands-Indië. Volgens de Japanse jaartelling is het 2602. De Nederlanders moeten gehoorzaamheid zweren aan de Japanse keizer. Kinderen van weleer, toen tussen vier en achttien jaar, vertellen wat ze hebben meegemaakt in de Japanse Interneringskampen. Kinderogen kijken onbevangen het kamp in en weldra zijn honger, dood en gelaarsde soldaten net zo gewoon als handklapversjes en verstoppertje. Dit zijn persoonlijke getuigenissen van ontberingen en trauma’s, maar ook van overlevingskracht, inventiviteit en kinderlijke verbazing.
De documentaire is gemaakt in opdracht van de Stichting Verfilming Japanse Burgerkampen, die de ‘oral history’ van de kampen wil vastleggen voordat de getuigen zijn verdwenen.
Regie: André van der Hout en Linda Lyklema, Nederland, 2009, 92 min.
De Indonesische comedy ‘Naga Bonar’ speelt zich af in de periode van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, na de Japanse capitulatie in 1945.
De hoofdpersoon Naga Bonar (Deddy Mizwar), een zakkenroller, krijgt de kans om zichzelf generaal te noemen in Noord-Sumatra tijdens de onafhankelijkheidsstrijd. Als generaal denkt hij vooral een welvarend leven te kunnen leiden. Door zijn rol als generaal komen echter onvermoede eigenschappen naar boven. Uiteindelijk wordt Naga Bonar dan ook een ‘ware’ soldaat die vol overtuiging leiding geeft aan het Indonesische leger in de strijd tegen de Nederlandse overheersing.
