Theo vertrekt naar Nederlands Indië om daar bij zijn oom op de rubber-plantage te gaan werken. Hij ontmoet daar de inlandse Ems, zij is getrouwd maar toch krijgen ze een verhouding met elkaar. Ondertussen is in Europa de tweede wereldoorlog begonnen. Nederlands Indië denkt de dans te kunnen ontspringen. Dan gebeurt het onvermijdelijke: bij de Japanse inval overlijdt de man van Ems. Als Theo door de Jappen achterna gezeten wordt, doet Ems ervan alles aan om Theo te kunnen helpen. Tegelijkertijd wordt de geschiedenis van Nederland in Indonesie tijdens en na de oorlog verteld.
Regie Orlow Seunke, Nederland 1997, speelfilm, 125 min.
Een compilatie van verschillende korte films. Samenstelling: Lulu Ratna, Presentatie: Karel Doing
Scenery (7’3″) Forum Lenteng, 2003 Heeft u zich ooit voorgesteld hoe het is om bovenop een trein te zitten? Wat zou u zien?
Benhil (5’37”) Forum Lenteng, 2003 Deze film toont de intimiteit tussen de passagier en de rijder van de ojek (de brommer taxi) en vertelt het verhaal van een voertuig dat dagelijks vreemden door de stad rijdt.
Where do you originally come from? (1’03”) Tintin Wulia, 2003 Maakt het echt uit wat er in je paspoort staat wanneer je niet bij een vliegveldbalie staat?
Everything’s OK (5’10”) Animatiefilm, 2003 Het ontstaan van de megapolis in de tropen is niet zonder problemen.
Elevator (1’28”) Wisnumurti, 2003 De dagelijkse routine van een liftjongen in een van de grootste mediabedrijven in Indonesië.
My sister’s wedding (15′), Dimas Jayasrana, 2003 De filmer filmde zijn familie tijdens de voorbereidingen en festiviteiten van het huwelijk van zijn zus.
It’s almost there (25′) Ariana Darmawan, 2003 Dit is een verhaal over een zevendaagse reis van een jonge vrouw die haar thuisland, Indonesië, opnieuw bezoekt.
Kereta pertama / First train (8’24”) Yufik, 2002 Er zijn enkele stadstreinen in Jakarta, maar het systeem werkt verre van adequaat.
Jakarta kota gue / Jakarta is mine (13’30”) Andibachtiar Yusuf, 2003 Jakarta is een stad van miljoenen mensen met verschillende culturele achtergronden, vele talen sprekend en met allerlei levensstijlen. Ondanks deze verschillen, heeft Jakarta één identiteit die werkelijk de mensen verenigd, en die heet Persija. Met Persija verenigen de mensen van Jakarta hun trots en zelfs hun levensdoel…..
Bus Kota / City bus (21′) Lulu Ratna , 2003 Met een totale bevolking van 20 miljoen mensen, moet Jakarta een enorme hoeveelheid openbaar vervoer leveren om aan de behoeften van de bevolking te voldoen. Lulu Ratna neemt u mee naar de straten van Jakarta, de derde meest vervuilde stad van de wereld, en toont u “de stad van gekte en mogelijkheden met slechts één signatuur: overleving”.
Connections (7’14”) Lulu Ratna & Karel Doing Een tweeluik dat Indonesië en Nederland per trein verbindt.
De samenstellng en selectie van dit programma was in handen van de IndoFILMclub, voor dit keer bestaande uit: Ivar de Lange, John van den Broek, Pieter de Bont, Gaby de Quilettes. Nijmegen, 2005
Oeroeg (speelfilm, naar het boek van Hella Haasse)
Oeroeg is een zeer vrije bewerking van het bekende boek van Hella Haase. Hoofdpersoon is de jonge Nederlandse Johan, die na de politionele acties in Nederlands-Indie op zoek gaat naar zijn verloren jeugdvriend Oeroeg. De regie was in handen van Hans Hylkema, en in de hoofdrollen zijn onder meer Peter Faber en Jeroen Krabbe te zien.
Regie Hans Hylkema, speelfilm, Nederland, 1993, 120 min.
De Stille Kracht (tv-film naar het boek van Louis Couperus) De Stille kracht is het legendarische tv-spel van Walter van der Kamp, naar de beroemde roman van Louis Couperas. In de hoofdrollen schitteren onder meer Pleuni Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt, Caro van Eijck en Hans Dagelet. Met muziek van Tonny Eyk. In het broeierige Nederlands Indie wordt de europeaan geplaagd door wat de javanen “De Stille Kracht” noemen: een combinatie van tropische magie, oosterse ondoorgrondelijkheid en wederzijds onbegrip. De resident van het eiland, zijn zoon, dochter en verleidelijke vrouw vallen langzaam maar zeker ten prooi aan deze mysterieuze stille kracht…
Regie Walter van der Kamp, speelfilm, Nederland, 1974 2 x 115 min.
De slag in de Javazee van 27 februari 1942 is een van de meest memorabele episoden in de Nederlandse maritieme geschiedenis. Onlosmakelijk hiermee verbonden is de naam van schout-bij-nacht Karel Doorman. Zijn gevleugelde kreet “Ik val aan, volg mij!” duikt nog regelmatig op in het Nederlands spraakgebruik. De slag in de Javazee betekende meer dan een rampzalige confrontatie tussen de Japanse en de geallieerde zeestrijdkrachten. Het was een confrontatie tussen oost en west en tussen de oude en de nieuwe tijd. Een confrontatie die van grote invloed is geweest op de politieke en sociale verhoudingen in de wereld. Niek Koppen sprak voor deze film met overlevenden van de slag, zowel van Japanse als van geallieerde zijde. Hun vaak zeer emotionele getuigenissen worden naast elkaar geplaatst en geven zo een indringend beeld van een gebeurtenis die zeer ingrijpend was voor alle betrokkenen..
Regie: Niek Koppen, Nederland, 1995, documentaire, 135 min.
De film handelt over een dame met een duister verleden die zich volledig geeft voor de zorg van gehandicapte kinderen. Wanneer zij een jonge musicus ontmoet wordt ze gedwongen haar verleden te openbaren om haar toekomst niet te laten vernietigen. Een film vol sentimenten en emoties met de in Azië zeer snel rijzende ster: Nicholas Saputra (later dit jaar ook te zien in de film Janji Joni).
De op deze documentaire bijeengebrachte films, waaronder voorlichtingsfilms en home movies, vallen in de categorie ‘goed nieuws van het thuisfront’. Ze geven een monter beeld van zowel het privé- als het openbare leven van de in de kolonie levende Nederlander. De opnamen tonen een bedrijvige samenleving, waarin men druk doende is de westerse beschaving te introduceren. Behalve een korte speelfilm over een inlands dienstmeisje dat boodschappen doet, zijn er ook beelden te zien van traditionele dansen, riten en het onderhoud van rubber-, koffie- en theeplantages. Al het materiaal is afkomstig uit de stille-filmperiode en wordt muzikaal begeleid.
A woman, given up for adoption when she was young, returns from Holland to Indonesia to find out about her parents. She is about to discover a shocking truth…
Indonesisch beeld van Nederland:In het moderne Indonesië speelt de eeuwenlange Nederlandse overheersing nauwelijks meer een rol. Maar de dichtbundel van Zeffry Alkatiri heet Van Batavia naar Jakarta 1619-1999 en romancier en scenarioschrijver Remy Sylado gebruikt de nadagen van het Nederlandse kolonialisme als decor van zijn historische roman Ca-Bau-Kan.
Regie Nia DiNata, Indonesie 2002, speelfilm, Engels ondertiteld, 118 min.
Film. It might be the greatest gift of art to human beings. We all know how a film is made: it is written, shot, edited, and then it can be screened and enjoyed by the people in theatres. But not many people know the role of a young man named Joni in the overall process mentioned above. He is the man behind the scene. He is the one who determines whether we can watch the movie in the theatre or not. He is a reel-delivery man. One day though, it seems that the whole town is conspiring against him, making it difficult for him to deliver the last reel on time, just when he has something big at stake, a promise to the girl of his future. Joni has to deal with many eccentric characters, the small roads of Jakarta that are similar to a labyrinth, competing with time to fulfil his promise.
Regie Joko Anwar, Indonesie, 2005, Engels ondertiteld, speelfilm, 83 min.
Veel bekroonde compilatie van archiefmateriaal afkomstig uit het begin van deze eeuw (1912 – 1932) geeft een onthutsend beeld van de koloniale verhoudingen in Nederlands-Indië. Maar door de poëtische montage spreekt ook een bepaalde mildheid uit de film. De film is gebaseerd op het scheppingsverhaal van de bewoners van het eiland Nias, waarin Moeder Dao de aarde schiep. Ze verzamelde haar lichaamsvuil en kneedde dit op haar knie tot een bolletje, dat was de wereld. Vervolgens werd ze zonder man zwanger en baarde een meisje en een jongen, de twee eerste mensen.Ze leefden in een vruchtbare wereld. Moeder Dao wordt door de eilandbewoners ‘schilpadgelijkende’ genoemd, omdat zij vanaf het strand de horizon half gebogen zien, als de behuizing van een schildpad. De film won het Gouden Kalf in 1995.
Regie Vincent Monnikendam, Nederland, 1995, documentaire, 90 min, z/w
