IndoFILMcafé

9 september 2008

Biyan, Stella en Ketie, drie meisjes op een middelbare school in Jakarta hebben zo hun eigen problemen, die variëren van hoe en waar ontmaagd te worden tot auditie doen voor een filmrol en een vader die vreemd gaat met jonge meisjes.
Hun avonturen bieden een heel andere kijk op het leven in Indonesië en wellicht werd de film daarom zo´n verpletterende box office hit! Deze controversiële productie werd desondanks bekroond op het Indonesia Film Festival en Bandung Film Festival.

Regie: Hanny R. Saputra, Indonesie, 2005, Engels ondertiteld, speelfilm, 114 min.

11 november 2008

In zijn sterk ironisch getitelde documentaire Abrakadabra! wordt het vredesproces in Aceh anno 2002/2003 dat een eind moet maken aan het escalerende geweld ontrafeld. Interviews met alle betrokken partijen mengt de filmer met beelden van een koopman die een magisch soort slangenolie aan de man brengt die alle kwalen zou moeten genezen. Zowel dat vredesproces als die wonderolie blijkt een goocheltruc.

Regie: Aryo Danusiri, Indonesie 2003, Indonesisch & Acehs gesproken, Engelse ondertitels, documentaire, 40 min.

11 november 2008

Een documentaire over de Acehse didong-dichter Ibrahim Kadir uit Takengon in de Gayolanden. Didong is een voorstelling waarbij mannen of vrouwen op de grond zitten en religieus getinte liederen zingen en waarbij hun handen en lichamen dynamische bewegingen maken. In het portret wordt de ontwikkeling van kinds af aan van zijn werk getoond via de onderdrukkingsperiode tot heden en het belang van het bewaren en doorgeven van deze rituele cultuurvorm zo kenmerkend voor Takengon en Aceh.

Regie Aryo Danusiri, Indonesie 2000, Indonesisch & Acehs gesproken met Engelse ondertitels, documentaire, 25 min.

11 november 2008

Originele titel KAMBING KAMPUNG YANG KENA PUKUL
De volledige betekenis van de titel van de film ligt besloten in het Atjehnese gezegde ‘de berggeit eet het graan, de dorpsgeit krijgt de klappen’, want er wordt beweerd dat de moorden en martelingen door het leger vaak werden gepleegd op de dorpelingen, in plaats van op GAM-leden.

Regie Aryo Danusiri, Indonesie, 1999, Indonesisch & Acehs gesproken, Engelse ondertitels, documentaire, 45 min.

9 december 2008

Een documentaire over Indische roots, identiteit en toekomst. 4 generaties Indo’s komen aan bod, bekende en minder bekende. Allen filosoferen over wat ‘Indisch zijn’ nu eigenlijk voor hen inhoudt, over wat die Indische identiteit nu eigenlijk is, hoe ziet de toekomst eruit en wat is nu de kracht van de Indische gemeenschap.
De documentaire wordt aangevuld met een aantal thema’s waarvan we er twee laten zien:
1. De invloed van de Indische geschiedenis op de Nederlandse Cultuur
2. Indisch en de multiculturele samenleving: trots, kracht en toekomst.

Samenstelling en regie: Carol Burgemeestre en Peter Bouman, Nederland, 2008, documentaire, 50 min.

13 januari 2009

Na de Tweede Wereldoorlog waren (Indische) Nederlanders gedwongen Indonesië te verlaten. De meerderheid werd in Nederland opgevangen in zogenaamde contractpensions, waarbij zowel hun verblijf als hun financiën volledig werden geregeld door de overheid. Als handleiding voor hun nieuwe bestaan kregen de nieuwkomers een losbladig paternalistische boekje getiteld ‘Djangan Loepah’, wat ‘Niet Vergeten’ betekent.

In deze film ziet men portretten van Indische Nederlanders verspreid over de wereld in hun ervaringen met de Nederlandse burgerlijkheid, waarbij dit boekje de rode draad vormt. Daarnaast worden ook gesprekken gevoerd met maatschappelijk werksters, contactambtenaren en pensionhouders uit die tijd. Hilarische gebeurtenissen en schrijnende herinneringen wisselen elkaar hierbij af.

Regie: Hetty Naaijkens, Nederland, 2008, documentaire

10 februari 2009

Een verhaal over een vrouw die haar verleden ontvlucht en in Yogyakarta een nieuw leven opbouwt als verzorgster in een kindertehuis voor afgestane kinderen. Ze krijgt een speciale band met het autistische kind Dewa dat een talent voor vioolspel blijkt te hebben. Met behulp van de 40 jarige dokter Wied en de student Bhisma wordt de wereld voor het kind langzaam ontsloten.

Regie: Sekar Ayu Asmara, 2003, Indonesie, Engels ondertiteld, speelfim. 100 min.

10 maart 2009

Een film over Indo’s (Indische Nederlanders), die in Nederland een nieuw bestaan hebben moeten ppbouwen, maar zich nooit helemaal los hebben kunnen maken van hun verleden. De film geeft met humor en ontroering zicht op de hechtheid van een migrantenfamilie, maar ook op de benauwende kant van de hechte familieband.
Zie: www.vervanfamilie.nl

Regie: Marion Bloem, Nederland, 2008, documentaire, 149 min.

12 mei 2009

In de documentaire Kinderjaren, maakt de Amsterdamse filmer Piet Oomes samen met zijn moeder en tante een emotionele reis naar het verleden. Terug in de Jappenkampen die de twee vrouwen als kind hebben overleefd, vindt niet alleen een confrontatie plaats met het verleden, maar ook tussen de generaties.

Regie: Piet Oomes, Nederland, 2006, documentaire, 52 minuten

12 mei 2009

Boy Pijman werd geboren op Java in Nederlands-Indië. Hij bracht het grootste gedeelte van zijn jeugd door op kostschool in Nederland. In 1934 keerde hij als jongen van dertien terug naar Nederlands-Indië. In de Tweede Wereldoorlog werd hij geïnterneerd in een Japans kamp, een tijd waar hij liever niet over praat. Wanneer hem ernaar gevraagd wordt, antwoordt hij ‘Ach, sudah! Laat maar’. Precies zo reageerde hij ook toen zijn zoon Paul overleed bij een verkeersongeval. Maar wat gaat er werkelijk in hem om? In deze documentaire probeert zijn dochter Claire Pijman, documentairemaker, haar vader ertoe te bewegen om meer te vertellen over zijn verleden.

Regie: Marie Claire Pijman, Nederland, 1997, documentaire, 28 minuten