IndoFILMcafé

14 juni 2011

Na een ontmoeting met een 12-jarige Indonesische jongen die zei: “Als ik groot ben, wil ik Japanse meisjes seksueel bevredigen”, zag filmmaker Amit Virmani een groter verhaal voor zich. In deze onderhoudende documentaire legt hij het fenomeen van Bali’s ‘Kuta Cowboys’ bloot – de gebronsde strandambassadeurs die Bali tot een van ’s werelds belangrijkste bestemmingen voor vakantieromantiek hebben gemaakt. Virmani interviewt de Cowboys en de bezoekende vrouwen die deelnemen aan deze vluchtige alliances en presenteert een ontregelend perspectief op een tropische utopie, waaruit blijkt dat het paradijs altijd ergens anders bestaat.

Regie Amit Vermani, 2009, Indonesie, Engels ondertiteld, 52 min.

9 oktober 2011

Nederland, 25 april 2010: Proclamatiedag van de Zuid-Molukse Republiek valt op een zondag, wanneer het niet is toegestaan de vlag te hijsen. Florian Manuputty (25) wil het ritueel sowieso uitvoeren, maar wordt gehinderd door zijn vader en grootvader. Mena Muria is het motto dat hen bindt, maar zullen ze in staat zijn om als gezin bij elkaar te blijven?

Regie Patrick van Es, 2009, Nederland, korte speelfilm, 10 min.

9 augustus 2011

‘Ayam mati di lumbung padi’, oftewel ‘Dead Chicken in a Rice Barn’, is een maatschappij kritische documentaire over de ‘welvaart’ van Indonesië. De docu won  de prijs voor ‘best length documentary’ op het ‘Indonesian Film Festival 2009’.

Volgens een wet in 1945 staat dat de welvaart van het land gelijk verdeeld zal worden onder het volk. In realiteit zien we dat dit voor het grootste deel van de bevolking niet zo is.

We volgen 1 jaar het leven, en de problemen, van drie personages : een in een rolstoel gekluisterde gehandicapte straat muzikant, een ambtenaar in een klein dorp en een net afgestudeerde. Het leven in het dorp, een gebied rijk aan olie, is zwaar en werk is schaars.

Regie Darwin Nugraha, Indonesië 2009, documentaire, 87 min., Engels ondertiteld

11 oktober 2011

AMBON – Het Molukse eiland Ambon probeert jaren na dato de littekens van de bloedige conflicten tussen moslims en christenen te verbergen. Ambon Manise; Tranen in het Paradijs vertelt het verhaal van Hendra en Frengky – een moslim en een christen – die jaren na de oorlog de zwaarste strijd uit hun leven voeren. De camera volgt hun dagelijkse bezigheden. Leef mee met het verhaal over twee op het eerste gezicht doodnormale jongens in gevecht met hun trauma.

Regie Bram Janssen, documentaire, 2008, Nederland

12 juli 2011

Regisseur Edwin, zelf ook met Chinese wortels, laat in een aantal associatieve en metaforische scènes de worsteling zien van drie generaties met hun gespleten identiteit. Ze ontkennen hun afkomst en schamen zich ervoor.

Belangrijke thema van de film is de identiteit van de Chinese Indonesiërs, hun onzekerheid, angst en ontworteling. Binnen de film zijn er verschillende verhaallijnen, acht personages, maar een van de belangrijke is de verhaallijn van het vuurwerkmeisje Linda, die gelooft dat Chinese rotjes kwade geesten verdrijven.

Alle personages in de film zijn op zoek naar hun plaats binnen de maatschappij; een samenleving met sociale en raciale spanningen. Beelden van echte anti-Chinese rellen en plunderingen zijn in deze experimentele film opgenomen.

Regie: Edwin, speelfilm, 2008, Indonesië, 77 min., Indonesisch gesproken, Nederlands ondertiteld

9 november 2011

Synopsis, door Faris van de Lisdonk

As a person of mixed cultural heritage, animating the (his)story about my Moluccan grandparents sparked my interest. What led them to choose to go to the Netherlands? Was it voluntary, or maybe even forced? And why didn’t they go back home, to the Moluccas?

For this project I talked with my grandfather with my mom as interpreter (I’m far from fluent speaking in the Moluccan language and my grandfather knew little Dutch). My grandfather did not like to talk about the KNIL (Royal Dutch-Indies Army) period of his life hence I got only a handful of useful information.

Luckily, my maternal aunt came up with a small notebook with important dates written up by my grandfather. These notes and the additional information my grandfather told me, helped me form a rough timeline to tell the story of how and why my grandparents came to the Netherlands.     

Regie Faris van de Lisdonk

Animatie, 2010, Nederland, Nederlandse tekst, Engels ondertiteld, 5:18 minuten

13 december 2011

Synopsis

Drie pas afgestudeerde volwassenen proberen jonge bedelaars op te leiden tot straatverkopers, maar worden tegengewerkt door hun vaders.

Regie Deddy Mizwar

Speelfilm, komedie, 2010, Indonesisch gesproken, Engels ondertiteld, 105 minuten

9 november 2011

De 19-jarige Bendja is geboren in Nederland, maar zijn wortels liggen in de Molukken. Hij voelt zich ‘misplaatst’ in Nederland en wil terugkeren naar Saparua om te kunnen proeven van het Molukse leven en misschien wel de plek vinden waar hij thuishoort. 

Zijn vader, schrijver Frans Lopulalan, snapt diens behoefte om de Molukse grond te willen voelen; zelf heeft hij die wens ook. De twee besluiten naar het dorp Porto op het eiland Saparua af te reizen, waar Frans’ overleden vader ooit woonde, ex KNIL-militair. Een reis die de mannen ieder op hun eigen manier ervaren. In ‘Een zoon van Porto’ wordt de zoektocht van vader en zoon naar het deel van zichzelf dat ze in Holland (nog) niet hebben kunnen vinden inlevend weergegeven.

De persoonlijke ervaringen van vader en zoon Lopulalan worden in de film aangevuld met betekenisvolle archiefbeelden.

Regie Annelotte Verhaagen

Documentaire, Nederland 2011, Nederlands gesproken, 53 minuten

22 mei 2013

In zijn veelgeprezen film (European Film Award, BAFTA, Oscarnominatie), door hemzelf “een documentaire van de verbeelding” genoemd, onthult Joshua Oppenheimer de extremen van de menselijke geest. Meer dan de historische details van de gruweldaden van zijn hoofdpersoon Anwar Congo, lid van de machtige paramilitaire organisatie Pemuda Pancasila, belicht The Act of Killing de straffeloosheid waarmee Congo – net als enkele machthebbers die in de film voorbijkomen – in het huidige Indonesië kan pronken met zijn aandeel in de communistenjacht van 1965 en 1966. Die leidde tot de massamoord op mogelijk meer dan één miljoen (vermeende) communisten en andere tegenstanders van het Soeharto-regime. De publieke vergoelijking van de wandaden brengt Oppenheimer op een bizarre manier aan het licht wanneer hij Congo en zijn kompaan Herman Koto enthousiast hun daden laat naspelen in enkele van hun favoriete filmgenres: oorlogsdrama, western, gangsterfilm en musical. Ook vertellen ze hoe ze destijds bij de executies werden geïnspireerd door hun filmhelden Marlon Brando, Al Pacino en John Wayne. De titel verwijst zo niet alleen naar de daad, maar ook naar het acteren van de moorden.

Regie Joshua Oppenheimer

Documentaire, 2012, Denemarken, Noorwegen, Indonesisch gesproken, Engels ondertiteld, 159 minuten

11 juni 2013

Soegijapranata, of Soegija zoals hij werd genoemd, was de eerste Javaanse bisschop die werd geïnstalleerd in Nederlands-Indië. Dat gebeurde in 1942, het jaar waarin de Japanse troepen Indonesië bezetten.
Regisseur Garin Nugroho vertelt het verhaal van de complexe multiculturele samenleving tot na de onafhankelijkheid van Indonesië, aan de hand van verschillende personages, wier levens elkaar raken en beïnvloed worden door het gedachtegoed van Soegija. Zo is er verpleegster Maryem, wier broer op straat wordt doodgeschoten. En Ling Ling, die door de Japanners gescheiden wordt van haar moeder. En natuurlijk zijn er rollen voor Nederlanders: fotograaf Hendrick en soldaat Robert.
Nugroho laat zien dat er geen absoluut goed en kwaad is; dat Nederlanders allesbehalve lieverdjes waren, en dat niet alle Japanners met volle overtuiging de oorlog in gingen. Nugroho maakte eerder onder andere de IFFR-openingsfilms Leaf on a Pillow (1998) en Opera Jawa (2006).

Regie garin Nugroho

Speelfilm, 2012, Indonesie, Indonesisch gesproken, Engels ondertiteld, 120 minuten